Τσιτσάκια μ’ εσείν ντό έχετεν;

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γρηγόρης Σιδεράς, Σταύρος Μιχαηλίδης, Στέργιος Ζημπιλιάδης

expand_content

Τσ̌ιτσ̌άκια μ’ ’σείς ντό έχ̌ετεν
και ξάι ’κι ανθείτε ολίγον;
Εγώ έχασα την κάλη μ’
και για τ’ ατό μεθύω

Αχ! και κλαίω το καημένον,
το παραπονεμένον
Αέτσ’ έτονε γραμμένον
να φεύ’ το κουρφεμένον
Έφυεν το κορτσόπο μου
η καρδι͜ά μ’ ματωμένον

Πουλίν, γιατί ’κι κελαηδείς
και ’κι πετάς και στέκεις;
Άμον εμέν ντό έχασες
και κάθεσαι κι ελέπεις;

Αχ! και κλαίω το καημένον,
το παραπονεμένον
Αέτσ’ έτονε γραμμένον
να φεύ’ το κουρφεμένον
Έφυεν το κορτσόπο μου
η καρδι͜ά μ’ ματωμένον

Τ’ εσόν, ποτάμ’, και το νερόν
πού σακινεύ’ και χάται;
Άμον εμέν ντό αναμέντς;
Οπίσ’, κλαίγω, για νά ’ρται!

Αχ! και κλαίω το καημένον,
το παραπονεμένον
Αέτσ’ έτονε γραμμένον
να φεύ’ το κουρφεμένον
Έφυεν το κορτσόπο μου
η καρδι͜ά μ’ ματωμένον

Ήλιε μ’, ντό στέκ’ς και αναμέντς,
ντό έ͜εις και αναστενάζεις;
Τ’ εσόν δουλείαν, ήλιε μου,
τον κόσμον να φωτάζεις

Αχ! και κλαίω το καημένον,
το παραπονεμένον
Αέτσ’ έτονε γραμμένον
να φεύ’ το κουρφεμένον
Έφυεν το κορτσόπο μου
η καρδι͜ά μ’ ματωμένον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αέτσ’	έτσι
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αναμέντς	περιμένεις
δουλείαν	δουλειά
έ͜εις	έχεις
εσόν	δικός/ή/ό σου
έτονε	ήταν
έφυεν	έφυγε
έχ̌ετεν	έχετε
κάλη	η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κορτσόπο	κοριτσάκι
κουρφεμένον	παινεμένο
μεθύω	μεθώ
ξάι	καθόλου
ολίγον	λίγο
οπίσ’	πίσω
ποτάμ’	ποτάμι
σακινεύ’	παραμερίζει, αποφεύγει, φυλάγεται από	sakınmak
στέκ’ς	στέκεσαι
τσ̌ιτσ̌άκια	λουλούδια	çiçek
φεύ’	φεύγει
χάται	χάνεται

Προβολή Τραγουδιού

Τσ̌ιτσ̌άκια μ’ εσείν ντό έχ̌ετεν;