Κύπρος

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανάκαλης, Χρήστος Παναγιωτίδης

Ένα βράδον, μανίτσα μ’,
σο μέρωμαν απάν’
Έρθεν τελεσίγραφον
κι έναν άγρο̤ν χαπάρ’

Την Ελλάδαν θέλ’ να παίρ’,
μανίτσα μ’, ο εχθρόν
και αιχμάλωτοι να είμες
ούλ’ εμουν σ’ ατόν

Σ’ όλον την Ελλάδαν έρθεν
τ’ άγρο̤ν το χαπάρ’
Πως θα πάν’ τα παλληκάρι͜α
πόλεμον να ’φτάν’

Άλλ’ επήγανε σον Έβρον
κι άλλ’ αδά κι εκεί
κι άλλ’ σην Κύπρον πολεμούν
για ’λεύθερον ζωήν

Μανάδες, μωρά παιδία
φεύ’νε ας σο νησίν
Άμον το είκοσι δύο
σην ανταλλαγήν

Εμείς ούλ’ μ’ έναν καρδίαν
και μετ’ έναν ψ̌ην
Ούλ’ ατείντς να βοηθούμ’,
αδέλφι͜α είν’ κι ατείν’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άγρο̤ν	άγριο
αδά	εδώ
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
ατείν’	αυτοί
ατείντς	αυτούς
βράδον	βράδυ
είμες	είμαστε
είν’	(για πληθ.) είναι
εμουν	μας
έρθεν	ήρθε
μέρωμαν	ξημέρωμα
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
ούλ’	όλοι
παιδία	παιδιά
παίρ’	παίρνω/ει
φεύ’νε	φεύγουν
’φτάν’	(ευτάνε) κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
χαπάρ’	χαμπάρι, είδηση, μαντάτο	haber/ḫaber
ψ̌ην	ψυχή