Μάνα, δος με την ευχ̌ή σ’

Σον κόσμον έρθες, μανίτσα μ’,
την χαράν πάντα να δί’ς
Με τα βάσανα μουν όλα̤
έμαθες εσύ να ζεις

Δί’ς το γάλα σ’, δί’ς τα δά̤κρυ͜α σ’
δί’ς το αίμα σ’, τη ζωή σ’
Για έναν ποτήρ’ νερόπον,
μάνα, δί’ς και την ευχ̌ή σ’

Την καρδι͜ά σ’ να ψαλαφούνε
«Όχι», μάνα, εσύ ’κι λες
και εσύ για τα παιδία σ’
Ρού͜εις σ’ αψίματα απέσ’

Δί’ς το γάλα σ’, δί’ς τα δά̤κρυ͜α σ’
δί’ς το αίμα σ’, τη ζωή σ’
Για έναν ποτήρ’ νερόπον,
μάνα, δί’ς και την ευχ̌ή σ’

Μέλ’ και γάλα σην καρδίαν
Τ’ όνομα μάνα τ’ εσόν
Φως σ’ ομμάτι͜α τ’ ανθρωπίων
Και σο ψ̌όπον γιατρικόν

Δί’ς το γάλα σ’, δί’ς τα δά̤κρυ͜α σ’
δί’ς το αίμα σ’, τη ζωή σ’
Για έναν ποτήρ’ νερόπον,
μάνα, δί’ς και την ευχ̌ή σ’