Κρωμέτ’κα τραγωδίας

Η μαχαλά μ’ τ’ Εξώτειχα
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, γιαρ]
[άι] η πατρίδα μ’ τη Κρώμνην
[Μα την Παναΐα, λέω]
[Και] Θεία μ’ δος μα το κορτσόπο σ’
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, γιαρ]
[άι] ασ’ όλων το μικρόν-ι
[Μα την Παναΐα, λέω]

Τη Κρώμ’ το τσ̌όλ’ ερώτεσα:
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, γιαρ]
[άι] ντό είν’ ατά τα χάλια σ’;
[Μα την Παναΐα, λέγω]
[Και] Πού είν’ τα κρύα τα νερά σ’;
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, γιαρ]
[άι] Πού είν’ τα παλληκάρι͜α σ’;
[Μα την Παναΐαν, λέγω]

Κρωμέτ’ς θα παίρω μετ’ εμέν,
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, γιαρ]
[άι] όλ’ ζίπκας να φορούνε
[Μα την Παναΐαν, λέγω]
[Και] Την έμορφον όντες φιλώ,
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, γιαρ]
[άι] άσ̌κεμοι να τερούνε
[Μα την Παναΐαν, λέγω]