Πουλόπο μ’, περιστέρι μ’

Έκ’σα, πουλί μ’, το λαλόπο σ’
κι εχάρεν η καρδία μ’
Πουλόπο μ’, μόνο μετ’ εσέν
παίρω παρηγορίαν

Έλα και είμαι μαναχός,
ν’ ακούγω το λαλόπο σ’
Σ’ εγκαλόπο μ’ θα παίρω σε,
φιλώ και το στομόπο σ’

Κορτσόπον, δος με τη χαράν [αμάν]
ποίσον με συντροφίαν [ούι αμάν]
Νουνίζω και πονεί η ψ̌η μ’ [αμάν]
απέσ’ ση μαναχ̌ίαν [ούι αμάν]

Εσύ ’γεννέθες μετ’ εμέν, [αμάν]
εσύ είσαι το ταίρι μ’ [ούι αμάν]
Και μετ’ εσέν εγώ θα ζω, [αμάν]
πουλόπο μ’, περιστέρι μ’ [ούι αμάν]