Τα καημούς τη ξενιτείας

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Θεόδωρος Βεροιώτης, Στάθης Νικολαΐδης

Τα καημούς τη ξενιτείας
έφαγαν την ψ̌η μ’
Χωρίς μάναν, κύρ’ κι αδέλφι͜α
έρημον πουλίν

Τα νεότητα μ’ σα ξένα
πώς εδέβανε;
Πριν την ώραν τα μαλλία μ’
άσπρα έντανε

Τα ξένα καταραμένα
μίαν ’κι γελάς
Νέος φεύ’ς ας σην πατρίδαν,
γέρος οπίσ’ πας!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
εδέβανε	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
έντανε	έγιναν
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κύρ’	πατέρα
μίαν	μια φορά
νεότητα	νιότη, νιάτα
οπίσ’	πίσω
φεύ’ς	φεύγεις
ψ̌η	ψυχή