Νασάν και βάι εμέν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Λορδόπουλος, Ισαάκ Τηλικίδης

Εγώ είμαι εκείνο το πουλίν
το παραπονεμένον
Τα φτερά μ’ είναι πλουμιστά,
η καρδι͜ά μ’ ματωμένον

Εγώ είμαι εκείνο το πουλίν,
πάντα χ̌ελιδονίζω
και κλαδίν ’κι πεγνεύκουμαι
τη φωλέα μ’ να χτίζω

Καρδόπο μ’, ντό έ͜εις και πονείς;
Ο Θεόν να ελιά σε!
Και ας σο παρανούνιγ̆μαν
βερέμ θα φέρτς και χάσαι

Τα πόνια και τα βάσανα
και τα λόγια τη χώρας
Ατά εποίκανε με εμέν
κι εγέρασα παρώρας

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ατά	αυτά
βερέμ	η φυματίωση, το χτικιό	verem
έ͜εις	έχεις
εγέρασα	γέρασα
ελιά	λυπάται κπ/κτ, δείχνει ελεημοσύνη, μτφ. τσιγκουνεύεται	ἐλεέω-ἐλεῶ
εποίκανε	έκαναν, έφτιαξαν	ποιέω-ῶ
καρδόπο	καρδούλα
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
παρανούνιγ̆μαν	υπερβολική σκέψη, υπερβολικό συλλογισμό
παρώρας	πρόωρα, παράκαιρα
πλουμιστά	στολισμένα, διακοσμημένα με ζωγραφιές ή κεντήματα	pluma
πόνια	(ονομ.) πόνοι, (αιτ.) πόνους
φέρτς	φέρεις, φέρνεις
φωλέα	φωλιά
χ̌ελιδονίζω	κελαηδώ σαν χελιδόνι
χάσαι	χάνεσαι
χώρας	ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς