Τον Α’έρ’ βάλλω μάρτυραν

Θυμάσαι όντες έλεες:
«φοούμαι ’κι αγαπάς με»;
Εγώ πουσ̌λούκ’ ’κ’ εποίκα σε,
εσύ ντό είν’ ντ’ ευτάς με;

Πρώτον ομνύω σον Θεόν
και δεύτερον σα κάλλια σ’
’Πουσ̌μάνεψα, μικρόν αρνί μ’,
ντ’ εκείμ’νε σην εγκάλια σ’

Θεέ μ’, δος με υπομονήν
ντ’ εδέκες με ετελέθεν
Σ’ όλια τα τέρτι͜α ταγ̆α̤νεύ’
’ς ση σεβντάν ενικέθεν

Πρώτον ομνύω σον Θεόν,
δεύτερον σο Χριστόν -ι
Τον Α’έρ’ βάλλω μάρτυραν,
θα ’ίνεσαι τ’ εμόν -ι!