Αρ’ έλα, έλα, έλα

Έλα κάθκα σα γόνατα μ’,
εντροπα̤ρία μ’ είσαι
Απόψ’ είδα σε σ’ όραμα μ’,
σ’ εγκαλιόπο μ’ εκείσ’νε

Αρ’ έλα, έλα, έλα,
σην καν’νάν ’κι θα λέγ’ α’
Σ’ όρωμα μ’ έσ’νε μετ’ εμέν,
σο κρεβάτι σ’ εσέβα

Εσύ ’σαι ο φέγγον ντο φωτάζ’,
ο ήλεν ντο χουλέν’ με
Ατό το γλυκοτέρεμα σ’
τ’ εμόν τ’ αχούλ’ επέρεν

Αρ’ έλα, έλα, έλα,
σην καν’νάν ’κι θα λέγ’ α’
Σ’ όρωμα μ’ έσ’νε μετ’ εμέν,
σο κρεβάτι σ’ εσέβα

Σύννεφον είσαι και βρεχ̌ήν
ντο ποτίζ’ τα τσ̌αΐρα̤
Νασάν εκείνον π’ επορεί
και φιλεί σε σα χ̌είλα̤

Αρ’ έλα, έλα, έλα,
σην καν’νάν ’κι θα λέγ’ α’
Σ’ όρωμα μ’ έσ’νε μετ’ εμέν,
σο κρεβάτι σ’ εσέβα