Τα φούσκας

Ωχ, ν’ αηλί εμάς!
Ωχ, να βάι εμάς!
Ντό να ’ίνουμες;
Έρθεν το κακόν

♫

Σ’ εμέτερον τη Σουμελά
μεσανυχτί’ ευρέθα
με την εικόνα τ’ ατεινές
ολίγον εκοιμέθα

’Προσ̌κύνεσα, ’προσ̌κύνεσα,
εποίκα παρακάλια
Άκ’σον ολίγον είπα ’τεν,
τέρεν τ’ εμά τα χάλια

Σίτι͜α εζήναμε καλά,
έρθανε τ’ απάν’ αφκά
Πώς έντονε ’κι ξέρω,
Παναΐα μ’, ντό να λέγω;

Άτσ̌απα, ατός πού πάει
και τα παράδας ντ’ ευτάει;
Τ’ οσπίτ’ έρθεν και γιανίζ’
κι ατός τιδέν ’κι νουνίζ’

Ντό να ’φτάω, ντό να ’φτάω;
και που σο κρεμόν θα πάω

Πώς εέντονε κι ευρέθα
σο τσ̌όλ’ τη Σοφοκλέους!
Και ση τύχην εύρα ’τον
«ντ’ ευτάς αδά;» λέγ’ ατον

Λέει με λόγια μασεμένα
και πολλά σ̌ασ̌ιρεμένα

-Και -ν- ας λέγω σε, νε γάρη,
ντό έπαθα τη δουλείαν
Πώς εγώ εγαντουρεύτα
κι εσέβα σην αμαρτίαν

Και σο τσ̌όλ’ τη Σοφοκλέους
είπα κι εγώ να πάω
Με τ’ αχουλόπο μ’ το κοντόν
παράν πολλά να ’φτάω

Ερχίνεσα τα μετοχάς
εγώ να αγοράζω
Βάλλω αδά, βάλλω ακεί,
κάθαν ημέραν χάνω!

Τερώ τα φούσκας έσπασαν
και έντον limit-down
Τα χρώματα σ’ ομματόπα μ’
ερχίνεσαν ν’ αλλάουν

Εθάρρ’να εγώ τα μετοχάς
θα σ’κούνταν απάν’ κιάν’
Κι εκείνα τα αφώτιστα
πώς έτρεχαν σο γιάν’!

Εγώ ους να εγροίκανα
τα κόλπα ντο ευτάνε
Ολίγοι εγαζάνεψαν
και οι πολλοί θα χάν’νε

Το limit-down, limit-up,
ατά χαΐρ’ ξάι ’κ’ έχ’νε
Μασκαρευτά κι ευγενικά
τα παράδας ι-σ’ παίρ’νε
Μασκαρευτά κι ευγενικά
παίρ’νεεεε....

-Για να βγάλεις σήμερα λεφτά πρέπει να ξέρεις ξένες γλώσσες· rebound, follow, jumb-ball.
-Ρε μεγάλε μια ξαδέρφη μου ξέρει εφτά και δε θα διοριστεί ποτέ
-Δεν το πιστεύω!
-Πάμε στοίχημα;