Σο μουχαπέτ’ εκάθουμ’νε

Κεμεντζ̌έ μ’, τσ̌αλά-τσ̌αλά,
αν ’κι παί͜εις καλά-καλά
κρούω κα’ τσακώνω σε,
κάθουμαι και κλαίγω σε

Τη κεμεντζ̌ές τ’ ωτία
επέμ’ναν ση σκοτίαν
Τη Σουμέλας τ’ έργατα
επέμ’ναν σ’ εξέργατα

Τ’ άρματα και το ζωνάρ’
ιεύ’νε σο παλληκάρ’
Άπιστον φορεί ατα,
κλώσ̌κεται τερεί ατα

Τη τυφεκί’ μ’ το ταπάν’
άμον το Καρακαπάν
Τη σεβντάς ι-μ’ τ’ όνομαν
γραμμένον έν’ εκειαπάν’

♫

Σο μουχαπέτ’ εκάθουμ’νε
[ν’ αηλί εμέν!]
με κάμποσα παιδία 
[γιαρ, γιαρ/γιαρ, γιαρ, γιαρ]
Έσ̌κισεν κι έρθεν εύρε με
[ν’ αηλί εμέν!]
τ’ εσόν αροθυμία 
[γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ, γιαρ]

Σκοτία αδά, σκοτία ακεί,
[ν’ αηλί εμέν!]
σ’ οξέας την εβόραν 
[γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ, γιαρ]
Η τσ̌αραμπούλα εφώταζεν
[ν’ αηλί εμέν!]
κι εγώ ετέρ’να την ώραν 
[γιαρ, γιαρ/γιαρ, γιαρ, γιαρ]

♫

Έρθεν ο χειμώνας, πουλί μ’,
[γιαρ, γιαρ, γιαρ]
το παλτόν ι-σ’ φόρ’
Χάιτε ας πάμ’ σο πανοΰρ’
και σον Αε-Γοργόρ’

Αμάν, αμάν, κόρ’,
απάν’ ι-σ’ εχώρ’
Σ’ οσπιτόπο σ’ δέβα, πουλί μ’,
τα κουντούρας φόρ’

Απέσ’ σην αυλήν, πουλόπο μ’,
[γιαρ, γιαρ, γιαρ]
κι απάν’ σο χαλί
Κόρ’, θα παίρω σε -ν- οφέτος
και τ’ αε-Παυλί’

Αμάν, αμάν, κόρ’,
[ψ̌ήκα μ’] απάν’ ι-σ’ εχώρ’
Σ’ οσπιτόπο σ’ δέβα, πουλί μ’,
τα κουντούρας φόρ’