Προβολή Τραγουδιού

Είχα είναν μάναν

Είχα είναν μάναν
άμον μάλαμαν
και -ν- απάν’ σον κόσμον
χωρίς αντάλλαγμαν

Και -ν- ατώρα πού έν’;
Εχάθεν και πάει
Ας σ’ αφκά τον κόσμον,
άτσ̌απα ντ’ ευτάει;

Σο νου μ’ έρ’ται πάντα
αραεύ’ ατεν
Εθαρρώ θα έρ’ται
θα ελέπ’ ατεν

Απ’ εκεί σον κόσμον
κανείς ’κ’ έρχεται
Τ’ εμόν η μανίτσα
πώς να κλώσ̌κεται;

Τ’ όνομαν τη μάνας
άμον κιμιάν
Τον τόπον τη μάνας
τιδέν ’κι πιάν’

Ατέ φέρ’ σον κόσμον
καθαέναν ψ̌ην
Ατέ τυρα̤ννίεται
σ’ όλιον την ζωήν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς
απάν’	πάνω
αραεύ’	ψάχνω/ει, αναζητώ/άει, γυρεύω/ει	aramak
ατέ	αυτή
ατεν	αυτήν
άτσ̌απα	άραγε, αναρωτιέμαι	acaba/ʿacebā
ατώρα	τώρα
αφκά	κάτω
είναν	έναν, μία
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
έρ’ται	έρχεται
ευτάει	κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
εχάθεν	χάθηκε
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
καθαέναν	καθένα
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
κιμιάν	φυτό μυθικό (το οποίο πιστεύεται ότι μεταβάλει μαγικά το γάλα σε βούτυρο ή ότι θεραπεύει όλες τις αρρώστιες), μτφ. κάτι το εξαιρετικά πολύτιμο ή αγαπητό & γι’ αυτό καλά φυλασσόμενο	kimya/kīmyāʾ<χύμα < χέω
κλώσ̌κεται	γυρίζει, επιστρέφει
μάλαμαν	ο χρυσός
πιάν’	πιάνει
τιδέν	τίποτα
τυρα̤ννίεται	τυραννιέται
φέρ’	φέρνω/ει
ψ̌ην	ψυχή