| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Τον Μάραντον χαρτίν έρθεν να πάει και σην στρατείαν [νέι] Κόφτ’ ας σ’ ασήμιν πέταλα κι ας σο χρυσάφ’ καρφία [νέι] Τον μαύρον ατ’ ’καλίβωνεν καταντικρύ σον φέγγον [νέι] κι η κάλη ατ’ ’παρέστεκεν με το μαντίλ’ καρφία¹ [νέι] -Πού πας, πού πας, νε Μάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις; [νέι] -Αφήνω σε σον κύρη μου, σον αεν-Κωνσταντίνον [νέι] -Πού πας, πού πας, νε Μάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις; [νέι] -Αφήνω σε σην μάνα μου, σην Αγίαν Ελένη [νέι] -Πού πας, πού πας, νε Μάραντε, κι εμέν τίναν αφήνεις; [νέι] -Αφήνω σε χρυσόν σταυρόν κι αργυρέν δαχτυλίδιν [νέι] Πούλτσον και φα’ το δαχτυλίδ’² και τον σταυρόν προσ̌κύνα [νέι]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αργυρέν | αργυρό | ||
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| ας σο | απ’ το | ασό σο (από το) | |
| έρθεν | ήρθε | ||
| κάλη | η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος | ||
| ’καλίβωνεν | (εκαλίβωνεν) πετάλωνε | caliga, η «αρβύλα» των Ρωμαίων Λεγεωναρίων μέχρι τον 2° μ.Χ. αι. | |
| καταντικρύ | ακριβώς απέναντι | ||
| κόφτ’ | κόβει | ||
| ’παρέστεκεν | (επαρέστεκεν) παραστεκόταν, βοηθούσε, στήριζε, περιποιούταν | ||
| πούλτσον | (προστ.) πούλησε | ||
| τίναν | ποιον/α | ||
| φέγγον | φεγγάρι |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αργυρέν | αργυρό | ||
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| ας σο | απ’ το | ασό σο (από το) | |
| έρθεν | ήρθε | ||
| κάλη | η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος | ||
| ’καλίβωνεν | (εκαλίβωνεν) πετάλωνε | caliga, η «αρβύλα» των Ρωμαίων Λεγεωναρίων μέχρι τον 2° μ.Χ. αι. | |
| καταντικρύ | ακριβώς απέναντι | ||
| κόφτ’ | κόβει | ||
| ’παρέστεκεν | (επαρέστεκεν) παραστεκόταν, βοηθούσε, στήριζε, περιποιούταν | ||
| πούλτσον | (προστ.) πούλησε | ||
| τίναν | ποιον/α | ||
| φέγγον | φεγγάρι |
¹ Μάλλον εκ παραδρομής αντί του ορθότερου νοηματικά «με το χρυσόν μαντίλι» ² Η σύνταξη του στίχου ως «πούλτσον και φά’ το δαχτυλίδ’» θεωρείται λανθασμένη, καθώς η ενέργεια του ρήματος φά’ (φάε) αποδίδεται στο δαχτυλίδι αντί για το σωστό, τόσο συντακτικά όσο και νοηματικά, «το δαχτυλίδ’ πούλτσον και φά’»
