Τραντάφυλλον ’φύτεψες

[Ωφ! Ωφ! Ωφ! Ωφ!]
Τραντάφυλλον ’φύτεψες
ση καρδι͜άς ι-μ’ το κεπίν
Με τ’ αχάντι͜α τ’ ’γόμωσες
γεράδες απέσ’ σην ψ̌η μ’

[Ωφ! Ωφ! Ωφ! Ωφ!]
Σην καρδι͜ά μ’ απάν’, πουλί μ’,
’κοιμούσ’νε κάθαν βραδήν
’Γνέφιζες με το πουρνόν
μ’ έναν φίλεμαν γλυκύν

[Ωφ! Ωφ! Ωφ! Ωφ!]
Έλεγες με «Εντάμαν
θα γερούμε ση ζωήν»
Έφυες κι επότ’σες με
ζεχίρ’ απέσ’ σο ποτήρ’

[Ωφ! Ωφ! Ωφ! Ωφ!]
’Θάρρεσα θα έχω σε,
θα είσαι πάντα τ’ εμόν
Ας σου έφυες ’κ’ εβγαίν’
ο ήλιον σον ουρανόν