| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Ν’ αηλί τη μάναν που θα χάν’ ατέ μακρά παιδίν ατ’ς Ο Χάροντας ο δίκλωπον διπλά θα καίει την ψ̌ην ατ’ς Ν’ αηλί τη μάναν που ελέπ’ παιδίν αποθαμένον κ’ εείνε ους να αποθάν’ θα έχ̌’ καρδι͜άν καμένον Χάρε, τ’ εσά τα αψίματα πολλά άσ̌κεμα καίνε Ξενιτεμέντς εσύ μη παίρτς οι μανάδες μη κλαίνε Σα ξένα ’κι αναπάεται ψ̌όπον αποθαμένον και το ταφίν ανατριχ̌ι͜άζ’, βαθύν τ’ αφορισμένον
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αναπάεται | αναπαύεται, ξεκουράζεται | ||
| αποθαμένον | πεθαμένος/ο | ||
| αποθάν’ | πεθαίνει | ||
| άσ̌κεμα | άσχημα | ||
| ατέ | αυτή | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| αφορισμένον | αφορισμένο, αναθεματισμένο | ||
| αψίματα | φωτιές | ||
| δίκλωπον | διπρόσωπο, μτφ. δόλιο, ανειλικρινή | ||
| ελέπ’ | βλέπει/βλέπω | ||
| εσά | δικά σου/σας | ||
| έχ̌’ | έχει | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ους | ως, μέχρι | ||
| παίρτς | παίρνεις | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| ταφίν | τάφος | ||
| χάν’ | χάνει, παύει να έχει, διώχνει | ||
| ψ̌ην | ψυχή | ||
| ψ̌όπον | ψυχούλα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αναπάεται | αναπαύεται, ξεκουράζεται | ||
| αποθαμένον | πεθαμένος/ο | ||
| αποθάν’ | πεθαίνει | ||
| άσ̌κεμα | άσχημα | ||
| ατέ | αυτή | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| αφορισμένον | αφορισμένο, αναθεματισμένο | ||
| αψίματα | φωτιές | ||
| δίκλωπον | διπρόσωπο, μτφ. δόλιο, ανειλικρινή | ||
| ελέπ’ | βλέπει/βλέπω | ||
| εσά | δικά σου/σας | ||
| έχ̌’ | έχει | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ους | ως, μέχρι | ||
| παίρτς | παίρνεις | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| ταφίν | τάφος | ||
| χάν’ | χάνει, παύει να έχει, διώχνει | ||
| ψ̌ην | ψυχή | ||
| ψ̌όπον | ψυχούλα |
