| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Ο άνθρωπον όντες γερά ασπρύν’νε τα μαλλία τ’ Και την καρδά̤ν ατ’ αν ερωτάς αρ’ ’κι γερά καμίαν Είναν γέρον ερώτεσαν· -Πλούτη θέλτς είτε θρόνον; Κι ατός εκλώστεν είπεν ατ’ς: -Νιάτα να είχα μόνον! Ο άνθρωπον ους να γερά κι ως της ζωής τα τέλη ’κ’ επορεί τη σ̌κοινί’ την άκραν σ’ έναν τόπον να φέρει Είναν γέρον ερώτεσαν· -Πλούτη θέλτς είτε θρόνον; Κι ατός εκλώστεν είπεν ατ’ς: -Νιάτα να είχα μόνον! Είναν γέρον ερώτεσαν· -Πλούτη θέλτς είτε θρόνον; Κι ατός εκλώστεν είπεν ατ’ς: -Νιάτα να είχα μόνον!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άκραν | άκρη, αρχή | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ασπρύν’νε | ασπρίζουν | ||
| ατός | αυτός | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| γερά | γερνάει | ||
| είναν | έναν, μία | ||
| εκλώστεν | γύρισε, επέστρεψε | ||
| επορεί | μπορεί | ||
| ερωτάς | ρωτάς | ||
| ερώτεσαν | ρώτησαν | ||
| θέλτς | θέλεις | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καμίαν | ποτέ | ||
| καρδά̤ν | καρδιά | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| όντες | όταν | ||
| ους | ως, μέχρι |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άκραν | άκρη, αρχή | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ασπρύν’νε | ασπρίζουν | ||
| ατός | αυτός | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| γερά | γερνάει | ||
| είναν | έναν, μία | ||
| εκλώστεν | γύρισε, επέστρεψε | ||
| επορεί | μπορεί | ||
| ερωτάς | ρωτάς | ||
| ερώτεσαν | ρώτησαν | ||
| θέλτς | θέλεις | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καμίαν | ποτέ | ||
| καρδά̤ν | καρδιά | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| όντες | όταν | ||
| ους | ως, μέχρι |
