| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Ση Παναΐας τα ραχ̌ι͜ά [γιαρ, γιαρ, τσ̌άνουμ, γιαρ, γιαρ] πάντα κονεύ’ η δείσα [Μα την Παναΐαν λέγω/Παναΐα, Παναΐα!] Εκεί καμίαν ’κι μερών’, [γιαρ, γιαρ, τσ̌άνουμ, γιαρ, γιαρ] πάντα σκοτία πίσσα [Μα την Παναΐαν λέγω/Παναΐα, Παναΐα!] Σην εκκλησίαν όντες πας [γιαρ, γιαρ, τσ̌άνουμ, γιαρ, γιαρ] κλώστ’ τέρεν τα ταφία [Μα την Παναΐαν λέγω/Παναΐα, Παναΐα!] Σον κόσμον έν’ και θάνατος [γιαρ, γιαρ, τσ̌άνουμ, γιαρ, γιαρ] μη καις τη χώρας ψ̌ήα [Μα την Παναΐαν λέγω/Παναΐα, Παναΐα!] «Ήμαρτα» είπα σον Θεόν, [γιαρ, γιαρ, τσ̌άνουμ, γιαρ, γιαρ] «τσ̌ούξον με, Παναΐα!» [Μα την Παναΐαν λέγω/Παναΐα, Παναΐα!] Τα τερτόπα μ’ ’τοπλάεψες [Γιαρ, γιαρ, τσ̌άνουμ, γιαρ, γιαρ] κι εδώκες μ’ ατα μίαν! [Μα την Παναΐαν λέγω/Παναΐα, Παναΐα!]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| ατα | αυτά | ||
| γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
| δείσα | ομίχλη | δεῖσα=υγρασία, λάσπη, βρωμιά | |
| εδώκες | έδωσες | ||
| έν’ | είναι | ||
| ήμαρτα | ήμαρτον, δηλωτικό μετάνοιας, από τον αόριστο β΄ του αρχαίου ρήματος ἁμαρτάνω (αμάρτησα), έκφ. έλα σα ήμαρτα=μετανόησε | ||
| καμίαν | ποτέ | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλώστ’ | (προστ.) γύρνα/γύρισε, επέστρεψε | ||
| κονεύ’ | εγκαθίσταται, φωλιάζει, προσγειώνεται (επί πτηνών) | konmak | |
| μερών’ | μερώνει, ξημερώνει | ||
| μίαν | μια φορά | ||
| όντες | όταν | ||
| Παναΐα | Παναγιά | ||
| ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
| σκοτία | σκοτάδι | ||
| ταφία | τάφοι, το νεκροταφείο | ||
| τέρεν | (προστ.) κοίταξε | ||
| τερτόπα | (υποκορ.) καημοί, βάσανα, στενοχώριες | dert | |
| τσ̌άνουμ | ψυχή μου, αγαπημένε/η μου | canım<can/cān | |
| τσ̌ούξον | (προστ.) λυπήσου, συμπόνεσε | acımak | |
| χώρας | ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| ατα | αυτά | ||
| γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
| δείσα | ομίχλη | δεῖσα=υγρασία, λάσπη, βρωμιά | |
| εδώκες | έδωσες | ||
| έν’ | είναι | ||
| ήμαρτα | ήμαρτον, δηλωτικό μετάνοιας, από τον αόριστο β΄ του αρχαίου ρήματος ἁμαρτάνω (αμάρτησα), έκφ. έλα σα ήμαρτα=μετανόησε | ||
| καμίαν | ποτέ | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλώστ’ | (προστ.) γύρνα/γύρισε, επέστρεψε | ||
| κονεύ’ | εγκαθίσταται, φωλιάζει, προσγειώνεται (επί πτηνών) | konmak | |
| μερών’ | μερώνει, ξημερώνει | ||
| μίαν | μια φορά | ||
| όντες | όταν | ||
| Παναΐα | Παναγιά | ||
| ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
| σκοτία | σκοτάδι | ||
| ταφία | τάφοι, το νεκροταφείο | ||
| τέρεν | (προστ.) κοίταξε | ||
| τερτόπα | (υποκορ.) καημοί, βάσανα, στενοχώριες | dert | |
| τσ̌άνουμ | ψυχή μου, αγαπημένε/η μου | canım<can/cān | |
| τσ̌ούξον | (προστ.) λυπήσου, συμπόνεσε | acımak | |
| χώρας | ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
