Ο πατέρας για το παιδίν ατ’

Αρνόπο μ’, σίτι͜α ερρώστεσες
την ψ̌η μ’ πα εγώ -ν- εδέκα
Απάν’ ση πόνου το κρεβάτ’
τ’ ημ’σά τα χρόνι͜α εφέκα

Ο πατέρας για το παιδίν ατ’
τη ζωήν ευτάει γουρπάν’
Απ’ ατό παίρ’ την ανάσμα̤ν,
απ’ ατό παίρ’ το τερμάν’

Τάμαν εποίκα και ευχ̌ήν
κι είπα σην Παναΐαν
ας έρ’ται παίρ’ τ’ εμόν την ψ̌ην
κι αφήν’ εσέν, καρδία μ’

Ο πατέρας για το παιδίν ατ’
τη ζωήν ευτάει γουρπάν’
Απ’ ατό παίρ’ την ανάσμα̤ν,
απ’ ατό παίρ’ το τερμάν’

Κι η Παναΐα έκ’σε με,
μανίτσα ατέ πα έτον
Τα πόνι͜α σ’ έρθ’ ελάρωσεν,
ατέ σο γιάνι σ’ έτον

Ο πατέρας για το παιδίν ατ’
τη ζωήν ευτάει γουρπάν’
Απ’ ατό παίρ’ την ανάσμα̤ν,
απ’ ατό παίρ’ το τερμάν’