Έταιρον κι η λυγερή

Έταιρον κι η λυγερή
πάν’ όλεν τον ποταμόν
Έταιρον επέρνιξεν,
λυγερή ’κ’ επόρεσεν

-Πέρνιξον με -ν-, Έταιρε,
το τσ̌αρκούλι μ’ δίγω σε
-Ντό να ’φτάγ’ α’ τ’ άκλερο σ’;
τ’ άψιμον να καίει ατο
Άλλο τάμαν τάξον με,
εγώ εσέν περνίζω σε -ν

-Πέρνιξον με -ν-, Έταιρε,
το βραχ̌ι͜άλι μ’ δίγω σε
-Ντό να ’φτάγ’ α’ τ’ άκλερο σ’;
τ’ άψιμον να καίει ατο
Άλλο τάμαν τάξον με,
εγώ εσέν περνίζω σε -ν

-Πέρνιξον με -ν-, Έταιρε,
τη ζιπούνα μ’ δίγω σε
Ας ση ψ̌η μ’ κι ανέτερον
τ’ άλλα όλια δίγω σε

Ας σο χ̌έρ’ επέρπαξεν,
την κουτσ̌ήν επέρνιξεν

-Έμπρι͜α μουν ραχ̌ία είν’,
πάμε εκεί και δίγω σε
-Έρθαμε κι εξέρθαμε
κι εξεκαμπανίσταμε
Αρ’ δος, κόρη, ντ’ έταξες
και ντ’ εσυνετάγαμε

-Δέξτε͜ ατον τη σ̌κύλ’ τον γιον!
Εγώ ’δέν ’κι δίγ’ ατον!