Σαν την μάνα, σαν την μάνα, σαν την γλυκιάν την μάνα Που είχεν τους εννιά υιούς, την κυρά Ειρήνην κόρην Την νύχταν την εχτένιζεν στον φέγγον την έλουζεν Κανείς, κανείς δεν ήξερεν πως είχεν τέτοιαν κόρην Κι ο πρίγκηπας το έμαθεν από την Βαβυλώναν Έστειλεν και την γύρεψεν νύφην για τον υιόν του Τ’ οχτ’ αδέλφια δεν θέλησαν δεν θέλει και η μάνα Κι ο Κωνσταντίνος θέλησεν κι ο Κωνσταντίνος λέγει «Δώσ’ τηνα, μάνα μ’, δώσ’ τηνα ας είναι και στα ξένα Μα ’γώ στα ξένα περπατώ στην ξενιτειάν γυρίζω» -Έμορφος είσαι, Κωνσταντή, ντ’ άσ̌κεμα συντυχαίνεις! Κι αν κάν’ τ’ αδέλφια μου χαράν ποιός θα ’ν’ ο καλετής μου; Κι αν αποθάν’ η μάνα μου ποιος θά ’ν’ ο λαλετής μου; -Μα το ψωμί, μα το κρασί μα τ’ άγια τα βαγγέλια Αν κάν’ τ’ αδέλφια μου χαράν εγώ ’μ’ ο καλετής σου Κι αν αποθάν’ η μάνα μου εγώ ’μ’ ο λαλετής σου Κι ήλθανε χρόνοι δίσεχτοι και μήνες οργισμένοι Κι απέθαναν τ’ οχτ’ αδέλφια μαζί κι ο Κωνσταντίνος Μουδέ η γη τον δέχεται μουδέ και τα σκουλήκια -Αϊ-Γιώρη, μ’ δώσ’ με τ’ άλογο σ’ Παναγιά μου, την σέλαν Κι εσύ, Θεέ και Ποιητή δώσε με την ψυχήν μου -Αϊ-Γιώρης δί’ ατον τ’ άλογον κι η Παναγιά την σέλαν Και ο Θεός και Ποιητής δί’ ατον την ψυχήν του
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αποθάν’ | πεθαίνει | ||
| άσ̌κεμα | άσχημα | ||
| βαγγέλια | ευαγγέλια | ||
| δί’ | δίνει | ||
| έμορφος | όμορφος/η | ||
| μουδέ | μήτε | ||
| φέγγον | φεγγάρι |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αποθάν’ | πεθαίνει | ||
| άσ̌κεμα | άσχημα | ||
| βαγγέλια | ευαγγέλια | ||
| δί’ | δίνει | ||
| έμορφος | όμορφος/η | ||
| μουδέ | μήτε | ||
| φέγγον | φεγγάρι |
Η Κατίγκω Ι. Παπαδοπούλου, κάτοικος Καλλιθέας Αθηνών, απήγγειλε το τραγούδι στον Γεώργιο Βαλαβάνη, αναφέροντας ότι υπήρχε ακόμη ένας στίχος μετά το «Την νύχταν την εχτένιζεν, στον φέγγον την έλουζεν». Ο επιπλέον στίχος είναι: «Τον άστρον, τον αυγερινόν έπλεκε τα μαλλιά της». Ο Βαλαβάνης σημειώνει πως η Κατίγκω συγκαταλεγόταν ανάμεσα στις πλέον καταρτισμένες γνώστριες των παλαιών παραδοσιακών τραγουδιών της Κερασούντας.
