Αν αποθάνω (Βραστινέτ’κα)

Αν αποθάνω ξάι μη κλαις
και μη τρως την καρδία σ’
Κλάψον με ατώρα ζωντανόν
και χτούπ’σον τα μαλλία σ’

Τα πόρτας, τα παράθυρα σ’
όλια είν’ κλειδωμένα
Εγώ τ’ ομούτι͜α μ’ ’κ’ έκοψα,
αρνόπο μ’, απ’ εσένα

Σον ουρανόν χρωστώ την ψ̌η μ’,
σον Άδην το κορμόπο μ’
Σ’ εσέν την κόρ’ πα ντό χρωστώ
και τυρα̤ννί͜εις το ψ̌όπο μ’;

Τα ραχ̌όπα χ̌ιονίουνταν,
και κλώσκουν λιμενεύ’νε
Πουλί μ’, τα κάλλια σ’ χάν’ντανε,
εσέν πα ’κι απομέν’νε