| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Ανάθεμα σε, Βράστινο¹ με τα κοκκινοχώμι͜α Τ’ άλλα τ’ αιΐδι͜α βόσκουνταν και τ’ άλλα σύρ’ν τα πόνι͜α Ν’ αηλί εμέν, νε μάνα μου, το καρδόπο μ’ εκάεν Αρ’ άμον το Καράκαπαν χ̌ιονόπον εσ̌κεπάεν Τη Παντζερίνας το πεγ̆άδ’ απέσ’ καικά σ’ ορμίν -ι Το μέλ’ και το σ̌εκέρ’ εκεί νασάν που βάλλ’ και πίνει Αηλί εμέν, νε μάνα μου, πονεί το ποδαρόπο μ’ Και ’κ’ επορώ να πορπατώ να πάω με τ’ αρνόπο μ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αιΐδι͜α | κατσίκες | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απέσ’ | μέσα | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| βάλλ’ | βάζω/ει | ||
| βόσκουνταν | βοσκούν | ||
| εκάεν | κάηκε | ||
| επορώ | μπορώ | ||
| εσ̌κεπάεν | σκεπάστηκε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| Καράκαπαν | ονομασία βουνού στην σημ. Τουρκία, στα ανατολικά όρια της Άνω Ματσούκας και με υψόμετρο 2,4 χλμ | Karakaban< kara (=μαύρο) + kaban (կաբան=κορυφή, απότομος λόφος) | |
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| κοκκινοχώμι͜α | κόκκινα χώματα | ||
| μέλ’ | μέλι | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| νασάν | χαρά σε | ||
| ορμίν | ρυάκι, ρεματιά | ||
| πεγ̆άδ’ | βρύση | ||
| ποδαρόπο | ποδαράκι | ||
| πόνι͜α | πόνοι | ||
| πορπατώ | περπατάω | ||
| σ̌εκέρ’ | ζάχαρη, γλυκό/ά | şeker < şakar (περσ.) < śakkharā (οψ. σανσκ.) < śárkarā (σανσκριτ.) | |
| σύρ’ν | σέρνουν, τραβούν, ρίχνουν | ||
| χ̌ιονόπον | χιονάκι |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αιΐδι͜α | κατσίκες | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απέσ’ | μέσα | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| βάλλ’ | βάζω/ει | ||
| βόσκουνταν | βοσκούν | ||
| εκάεν | κάηκε | ||
| επορώ | μπορώ | ||
| εσ̌κεπάεν | σκεπάστηκε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| Καράκαπαν | ονομασία βουνού στην σημ. Τουρκία, στα ανατολικά όρια της Άνω Ματσούκας και με υψόμετρο 2,4 χλμ | Karakaban< kara (=μαύρο) + kaban (կաբան=κορυφή, απότομος λόφος) | |
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| κοκκινοχώμι͜α | κόκκινα χώματα | ||
| μέλ’ | μέλι | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| νασάν | χαρά σε | ||
| ορμίν | ρυάκι, ρεματιά | ||
| πεγ̆άδ’ | βρύση | ||
| ποδαρόπο | ποδαράκι | ||
| πόνι͜α | πόνοι | ||
| πορπατώ | περπατάω | ||
| σ̌εκέρ’ | ζάχαρη, γλυκό/ά | şeker < şakar (περσ.) < śakkharā (οψ. σανσκ.) < śárkarā (σανσκριτ.) | |
| σύρ’ν | σέρνουν, τραβούν, ρίχνουν | ||
| χ̌ιονόπον | χιονάκι |
¹ (ή Βραστόν) Παλιά ονομασία του χωριού Αναβρυτά Γρεβενών
