Πατέρα μ’

«Πατέρα» λέν’ τα χ̌ειλόπα μ’
και τ’ ομμάτι͜α μ’ δακρούνε
Τα χ̌έρι͜α μ’ κορδυλι͜άουνταν
εγκάλιας ψαλαφούνε

Πατέρα μ’, έφυες νωρίς
κι η καρδι͜ά μ’ φαρμακούται
Δεντρόν χωρίς τη ρίζαν ατ’
πώς να φυλλών’ και σ’κούται;

Πατέρα μ’, την εγάπ’ τ’ εσόν
καμίαν ’κι ανασπάλλω
Σην καρδι͜ά μ’ έχ’ α’ φυλαχτόν
κι απ’ εκειαπέσ’ ’κ’ εβγάλλω

Πατέρα μ’, έφυες νωρίς
κι η καρδι͜ά μ’ φαρμακούται
Δεντρόν χωρίς τη ρίζαν ατ’
πώς να φυλλών’ και σ’κούται;

Πατέρα μ’, κλαίω και πονώ
π’ έφυες ας σο γιάνι μ’
Σο καρδόπο μ’ ο χ̌ειμωγκόντς,
εσύ έσ’νε το γεργάνι μ’

Πατέρα μ’, έφυες νωρίς
κι η καρδι͜ά μ’ φαρμακούται
Δεντρόν χωρίς τη ρίζαν ατ’
πώς να φυλλών’ και σ’κούται;

Πατέρα μ’, έφυες νωρίς
κι η καρδι͜ά μ’ φαρμακούται
Δεντρόν χωρίς τη ρίζαν ατ’
πώς να φυλλών’ και σ’κούται;