Η σεβτά τη χοβαρτά

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Δημήτρης Κουγιουμτζίδης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης

Εγώ σ’ αβούτο τη ζωήν
είχα πολλά σεβντάδες
Σα ψ̌ήα τοι κοριτσίων
ένοιγα εγώ γεράδες

Έρθεν όμως έναν κορίτσ’
κι εσέβεν σην καρδία μ’
Πολλά ατέν εγάπεσα
έχασα και την υεία μ’

Ντό θα λέγ’νε ούλ’ για τ’ εμέν,
εγώ, ξάι ’κι νουνίζω
Χωρίς ατέναν ση ζωή μ’
την ψ̌η μ’ θα τυρα̤ννίζω

Σοφούλα ατέν λέγ’ν’ ατεν
κι έν’ άμον τσ̌ιτσ̌εκόπον/λουλουδόπον
Ατέν εγώ θα παίρ’ ατεν
να ’φτάγω τ’ οσπιτόπο μ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αβούτο	αυτό
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ατέν	αυτήν
ατεν	αυτήν
ατέναν	αυτήν
γεράδες	πληγές, τραύματα	yara
εγάπεσα	αγάπησα
έν’	είναι
ένοιγα	άνοιγα
έρθεν	ήρθε
εσέβεν	μπήκε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λέγ’ν’	λένε
λέγ’νε	λένε
λουλουδόπον	λουλουδάκι
νουνίζω	σκέφτομαι
ξάι	καθόλου
οσπιτόπο	σπιτάκι	hospitium<hospes + -όπον
ούλ’	όλοι
παίρ’	παίρνω/ει
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
σεβντάδες	έρωτες	sevda/sevdā
τοι	τους/τις
τσ̌ιτσ̌εκόπον	λουλουδάκι	çiçek
τυρα̤ννίζω	τυραννάω, ταλαιπωρώ
υεία	υγεία
’φτάγω	(ευτάγω) κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
ψ̌η	ψυχή
ψ̌ήα	ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα