Τ’ έρημον η ξενιτεία

Τ’ έρημον η ξενιτεία
έν’ Γεντί Κουλές [μανίτσα μ’]
Τα δεντρά ’κ’ ευτάν’ εβόραν,
ήλιος ’κι χουλέν’ [μανίτσα μ’]

Το νερόν τη ξενιτείας
έν’ πολλά πικρόν [μανίτσα μ’]
Διψώ ’κ’ επορώ να πίν’ α’,
την ψ̌η φαρμακών’ [μανίτσα μ’]

Όσοι ’κ’ έρθαν ας ρωτούνε
και μη έρχουνταν [μανίτσα μ’]
Κι όσοι ζουν σην ξενιτείαν
όλ’ θα κλώσκουνταν [μανίτσα μ’]