Δέκα δράμι͜α βούτορον

Δέκα δράμι͜α βούτορον
και πενήντα δράμι͜α μέλ’
Το γλυκύν το φίλεμαν
έν’ απάν’ σο μεσημέρ’
[όι, όι, όι, όι]
έν’ απάν’ σο μεσημέρ’

Εχ/Και μικρόν, μικρόν, μικρόν,
το πόι σ’ άμον τ’ εμόν
Τ’ ομματόπα σ’ έμορφα -ν-,
έφαες την ψ̌ην τ’ εμόν
[όι, όι, όι, όι]
έφαες την ψ̌ην τ’ εμόν

Τ’ ομμάτι͜α σ’ όντες τερώ
’δέν να ’φτάγω ’κ’ επορώ
Η μάνα σ’ εσέν εδέκεν
εμορφία σ’ το καλόν
[όι, όι, όι, όι]
εμορφία σ’ το καλόν

Πουλί μ’, έλα λέγω σε,
τη σεβντάν μαθίζω σε
Τσ̌αλουμόπα έμορφα,
ξάι πα ’κι κλαινίζω σε
[όι, όι, όι, όι]
ξάι πα ’κι κλαινίζω σε