Τ’ εμόν η καρδία εσέν αγαπά

Ασ’ έναν μανίτσαν
ένουμ’νε κι εγώ
Άτσ̌απα έν’ κρίμαν
κι εγώ ν’ αγαπώ;

Αν είμαι εφτωχέσσα
και ’κ’ έχω λεφτά
Τ’ εμόν η καρδία
εσέν αγαπά
Τ’ εμόν η καρδία
εξέρ’ ν’ αγαπά

Αΐκα μη λες με,
την καρδι͜ά μ’ ματώντς
Παράδες ’κι θέλω,
εμέν παλαλώντς

Τ’ εσόν η αγάπη
θα δί’ με χαράν
Θα ζω χαρεμένος
σον κόσμον απάν’

Σ’ εμόν την καρδίαν
άψιμον τρανόν
Εσέν ντ’ εγάπεσα,
η ψ̌η μ’ θα εβγών’

Εμείς αν ’κ’ ενούμες
μετ’ έναν στεφάν’
Ζωήν ’κι θα ’φτάγω
σον κόσμον απάν’

Πάμε στεφανούμες,
παίρουμε ευχ̌ήν
Αγαπημέν’ να ζούμε
σ’ αβούτ’ τη ζωήν

Εσύ για τ’ εμέναν
κι εγώ για τ’ εσέν
Και ο εις τον άλλον
τέρεν μη πικραίν’