Φά’ με, Τασουλίτσα μ’

Απ’ αδά ους τ’ εσέτερα,
τ’ οσπίτι͜α πέντε-δέκα
Την ώρα μ’ και τ’ εγκόλπιο μ’
σ’ εσέτερα -ν- εφέκα

Φά’ με, Τασουλίτσα μ’, φά’ με
για τ’ εσέν εγώ θα χάμαι
Πουλόπο μ’, σο στεφάνωμαν
πότε, πέει με, θα πάμε;

Λύγουμαι, πουλί μ’, για τ’ εσέν
και πονεί το καρδόπο μ’
Σην κόλφι͜α σ’ έχω μερτικόν,
σο κρεβατόπο σ’ τόπον

Φά’ με, Τασουλίτσα μ’, φά’ με
για τ’ εσέν εγώ θα χάμαι
Πουλόπο μ’, σο στεφάνωμαν
πότε, πέει με, θα πάμε;

Καίγουμαι, πουλί μ’, για τ’ εσέν,
η ψ̌η μ’ επέρεν βρούλαν
Όντες ονοματίζω σε
πάντα γομούται η γούλα μ’

Φά’ με, Τασουλίτσα μ’, φά’ με
για τ’ εσέν εγώ θα χάμαι
Πουλόπο μ’, σο στεφάνωμαν
πότε, πέει με, θα πάμε;