| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Χωρισμός παιδί’ και μάνας έν’ πολλά πικρός, παιδόπο μ’! Έν’ πολλά πικρός Ας σ’ ατά τα μαύρα ξένα σην Ελλάδαν κλώστ’, παιδόπο μ’! Σην Ελλάδαν κλώστ’ Τον Θεόν παρακαλώ και ευτάω ευχ̌ήν, παιδόπο μ’! Και ευτάω/ευτάγω ευχ̌ήν Έλα ας σην ξενιτείαν πριν τελείται η ψ̌η μ’, παιδόπο μ’! Πριν τελείται η ψ̌η μ’ Οι γιατροί ντ’ επήγα, λένε «’κ’ έχω γιατρικόν», παιδόπο μ’! «’Κ’ έχω γιατρικόν» Εσέν όνταν θα ελέπω θα ’ίνουμαι βουνόν, παιδόπο μ’! Θα ’ίνουμαι βουνόν
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ατά | αυτά | ||
| ελέπω | βλέπω | ||
| έν’ | είναι | ||
| ευτάγω | κάνω, φτιάχνω | εὐθειάζω | |
| ευτάω | κάνω, φτιάχνω | εὐθειάζω | |
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλώστ’ | (προστ.) γύρνα/γύρισε, επέστρεψε | ||
| όνταν | όταν | ||
| παιδί’ | παιδιού | ||
| παιδόπο | παιδάκι | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| τελείται | (αμτβ.) τελειώνει, εξαντλείται, μτφ. πεθαίνει | ||
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ατά | αυτά | ||
| ελέπω | βλέπω | ||
| έν’ | είναι | ||
| ευτάγω | κάνω, φτιάχνω | εὐθειάζω | |
| ευτάω | κάνω, φτιάχνω | εὐθειάζω | |
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλώστ’ | (προστ.) γύρνα/γύρισε, επέστρεψε | ||
| όνταν | όταν | ||
| παιδί’ | παιδιού | ||
| παιδόπο | παιδάκι | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| τελείται | (αμτβ.) τελειώνει, εξαντλείται, μτφ. πεθαίνει | ||
| ψ̌η | ψυχή |
