| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Μάνα, αδά σα ξένα ντ’ έστειλες εμένα; και μακρά ας σ’ ανθρώπ’ς ι-μ’ κι ας σοι φίλτς Αδακέσ’ είν’ ξένοι κι άμον χολι͜ασμένοι, πώς θα υποφέρ’ ατ’ς από ’τείντς; Όπου κέσ’ γυρίζω καν’νάν ’κ’ εγνωρίζω κάτιναν να λέγω και τον καημό μ’ Μοναχός νουνίζω, την ψ̌η μ’ τυραννίζω και τ’ εμόν την τύχην βλαστημώ Τα μαύρα/μακρά τα ξένα ’κ’ είναι για τ’ εμένα αρ’ ας έν’, μανίτσα μ’, για την ψ̌η σ’ Ποίσον τα χαρτία μ’ κι ας σην ξενιτείαν σίγουρα θα φέρτς με -ν- οξωπίσ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| αδακέσ’ | εδώ γύρω, κάπου εδώ | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανθρώπ’ς | ανθρώπους | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έν’ | είναι | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καν’νάν | κανέναν | ||
| κάτιναν | κάποιον | ||
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| νουνίζω | σκέφτομαι | ||
| οξωπίσ’ | πίσω, αντίστροφα | ||
| ποίσον | (προστ.) κάνε, φτιάξε | ποιέω, ποιῶ | |
| σοι | στους/στις, τους/τις | ||
| φέρτς | φέρεις, φέρνεις | ||
| φίλτς | φίλους | ||
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| αδακέσ’ | εδώ γύρω, κάπου εδώ | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανθρώπ’ς | ανθρώπους | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έν’ | είναι | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καν’νάν | κανέναν | ||
| κάτιναν | κάποιον | ||
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| νουνίζω | σκέφτομαι | ||
| οξωπίσ’ | πίσω, αντίστροφα | ||
| ποίσον | (προστ.) κάνε, φτιάξε | ποιέω, ποιῶ | |
| σοι | στους/στις, τους/τις | ||
| φέρτς | φέρεις, φέρνεις | ||
| φίλτς | φίλους | ||
| ψ̌η | ψυχή |
