Θεία μ’, η κουτσ̌ή σ’

Η μάνα σ’ και -ν- ο κύρη σ’
ξάι ’κι θέλ’νε σε
Φύγον κι έλα μετ’ εμέναν,
εγώ κρύφτω σε

Έλα εδώ κοντά, πουλόπο μ’,
και σ’ ωτί σ’ κεικά
Κάτ’ θα λέω σε, γιαβρίκα μ’,
πέκι παίρω σε

Τη πόρτας ι-σ’ τα ξύλα
είναι έτερα
Άφ’ς τη μάνα σ’ και τον κύρη σ’
έλα σ’ εμέτερα

Θεία μ’, ση κουτσ̌ή σ’ [πουλόπο μ’]
εγώ χουζμετσ̌ής
Μόναξον με έναν βράδον,
ας έν’ για την ψ̌η σ’