Αγρέλαφον

Πατείς άμον αγρέλαφον
που σ̌ολικεύ’ τ’ ορμάνι͜α
Σα λίβι͜α χάσαι όντες πετάς,
αγγεύ’ς τα επουράνι͜α

Ψηλόν ραχ̌ίν απάτετον,
αρνόπο μ’, η θωρέα σ’
Όντες δι͜αβαίντς και ’κι τερείς
σην καρδι͜ά μ’ μαχ̌αιρέας

Ρίζα μ’, τα ματοτσίνορα σ’
τη ψ̌ης ι-σ’ παραστάρι͜α
Σην πόρτα σ’ έρθα γυρευός
να δί’ς με τ’ ανοιγάρι͜α

Ποτάμ’ με κροσταλλίδ’ νερόν
τ’ εσόν η εμορφία
Γιαβρί μ’, τ’ ομματοτέρεμα σ’
σο ψ̌όπο μ’ ευλοΐαν

Δεντρόν με τα γεμισ̌ικά
απάν’ ι-σ’ θα κονεύω
Άμον πουλίν θα τραγωδώ,
την καρδι͜ά σ’ θα κερδαίνω