Σην πόρτα σ’ κρούω και ’κι ανοί’

Προβολή Τραγουδιού

Την ώρα ντ’ εχωρίγαμε/Σην πόρτα σ’ κρούω και ’κι ανοί’

Καλλιτέχνες: Ελένη Κεσαπίδου, Λάζαρος Ακριτίδης

Σην πόρτα σ’ κρούω και ’κι ανοί’,
πάντα έν’ κλειδωμένον [γιαρ]
Έναν πρωίν θ’ ευρήκ’νε με
οξ̌ουκά σκοτωμένον [γιαρ]

Άνοιξον, αρνί μ’, άνοιξον,
άνοιξον ας εμπαίνω [γιαρ]
Δύο λόγια θα λέω σε
και θα πάω δι͜αβαίνω [γιαρ]

Λαλώ, λαλώ και ’κι λαλείς,
την ψ̌η σ’ να ποδεδίζω! [γιαρ]
Κανείται τ’ ετυράνντσες με,
άλλο ’κι ταγιανίζω [γιαρ]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανοί’	ανοίγει
άνοιξον	(προστ.) άνοιξε
γιαρ	αγαπητός/ή/ό, αγάπη	yâr
δι͜αβαίνω	(για τόπο) περνώ, διασχίζω, (για χρόνο) περνώ	διαβαίνω
εμπαίνω	μπαίνω
έν’	είναι
ετυράνντσες	τυράννησες, ταλαιπώρησες
ευρήκ’νε	βρίσκουν
κανείται	φτάνει, είναι αρκετό
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρούω	χτυπώ
λαλείς	βγάζεις λαλιά, καλείς, αποκαλείς, προσκαλείς, οδηγείς
λαλώ	βγάζω λαλιά, καλώ, αποκαλώ, προσκαλώ, οδηγώ
να ποδεδίζω	να χαρώ κπ
οξ̌ουκά	έξω
ποδεδίζω	(ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ	από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ)
ταγιανίζω	αντέχω, βαστάω, υπομένω	dayanmak
ψ̌η	ψυχή