Τ’ αδέλφι͜α ’κ’ ενδιαφέρκουνταν

Η καρδι͜ά μ’ βρουλίεται,
καίγεται, καίγεται
[ντό να ’ίνουμαι;]
Εγίλεψα τη ζωήν
και η ψ̌η μ’ βάι ’κ’ εβγαίν’
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]

Βάσανα, τυραννισίας
έν’ γομάτον η καρδι͜ά μ’
Ποίος δί’ σε σημασίαν;
Όλ’ τερούν από μακρά!

Και σο ψευτικόν τον κόσμον
τ’ ομμάτα̤ μ’ είδαν πολλά
[ντό να ’ίνουμαι;]
Τη ζεμία σ’ πάντα θέλ’
σον πρόσωπο σ’ που γελά
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]

Βάσανα, τυραννισίας
έν’ γομάτον η καρδι͜ά μ’
Σημασίαν ποίος δί’ σε -ν;
Όλ’ τερούν από μακρά!

Τ’ αδέλφι͜α ’κ’ ενδιαφέρκουνταν
[ν’ αηλί εμέναν]
τυραννίεσαι
Άμον ξένα απομακρύγουνταν
[ν’ αηλί εμέν]
και ’κ’ εγνωρίζ’νε σε

Βάσανα, τυραννισίας
έν’ γομάτον η καρδι͜ά μ’
Ποίος δί’ σε σημασίαν;
Όλ’ τερούν από μακρά!

Γεια σου, Φίλιππα με τα ωραία σου! Ν’ αηλί που ’κ’ ευρέθεν! Οπ!