Απόψ’ είδα σε σ’ όραμα μ’

Απόψ’ είδα σε σ’ όρωμα μ’,
εφίλ’να σε σο στόμα
Εγνέφ’σα κι εσκουντούλιζαν
τα χ̌ειλόπα μ’ ακόμαν

Απόψ’ είδα σε σ’ όρωμα μ’,
εκείσ’νε σ’ εγκαλιόπο μ’
Ερρώστεσε με η σεβντά σ’,
χαρχαταρι͜άζ’ το ψ̌όπο μ’

Εγνέφ’σα, ’κ’ είχα σε σουμά μ’,
ν’ αηλί τ’ εμόν το χάλι!
Ατσ̌ά, πόσα κι άλλο θα σύρ’
το ξερόν το κιφάλι μ’;