Η νύφε κι η πεθερά

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γεώργιος Εμμανουηλίδης, Κωστίκας Κωνσταντινίδης, Μήτκας Ιακωβίδης

Όλα σον κόσμον απάν’
πώς έναν τσ̌αρέν παίρ’νε!
Η νύφε κι η πεθερά
’κ’ επορούν να ιεύ’νε⇋

Αέτσ’ λέγ’νε έν’ γραμμένον
σο γυναικίων το φύλον
Η νύφε κι η πεθερά
άμον κάταν με το σ̌κύλον⇋

Η νύφε κι η πεθερά
όλον τον καιρόν ταβίζ’νε
Ας σα μαλλία πιάσκουν
και τ’ έναν τ’ άλλο χτουπίζ’νε⇋

Η νύφε τον πεθερόν ατ’ς
τερεί άμον τον Χριστόν ατ’ς
Ατός κρατεί τα λιρόπα
χρόνα̤ απέσ’ σα σακουλόπα⇋

Η νύφε πρέπ’ να τιμά
ατέ πα την πεθεράν
Η τιμή των τιμημένων
σ’ ατέν πα έρ’ται σειρά⇋

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αέτσ’	έτσι
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
απέσ’	μέσα
ας σα	απ’ τα	ασό σα (από τα)
ατέ	αυτή
ατέν	αυτήν
ατός	αυτός
ατ’ς	αυτής, της
έν’	είναι
επορούν	μπορούν
έρ’ται	έρχεται
ιεύ’νε	ταιριάζουν	uymak
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κάταν	γάτα
κρατεί	κρατάει, βαστάει, στέκει, αντέχει
λέγ’νε	λένε
νύφε	νύφη
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παίρ’νε	παίρνουν
πρέπ’	ταιριάζει/ω
ταβίζ’νε	μαλώνουν, φιλονικούν, επιπλήττουν	dava/daʿvā
τερεί	κοιτάει
τσ̌αρέν	τρόπος, λύση, θεραπεία	çare/çāre
χρόνα̤	χρόνια
χτουπίζ’νε	μαδάνε, ξεμαλλιάζουν	εκτοπίζω