Μπάφραλης

Πάφραλης και πουγιουκλής,
παλληκάρτς και γουβετλής
Τ’ άρματα σίτ’ έ͜ει σο χ̌έρ’
τον τουσ̌μάνον ’κι σαεύ’

Ε! ρωμαίικον παλληκάρ’,
πολεμά άμον λεοντάρ’
Πολεμά άμον λεοντάρ’
τη Πάφρας το παλληκάρ’

Άρματα κρατεί σο χ̌έρ’,
σο ζωνάρ’ν ατ’ το μαχ̌αίρ’
Κορτσόπα, μωρά τερεί,
τα μωρά σίτα̤ τερεί
η ψ̌η ατ’ κλαίει και πονεί,
το καρδόπον ατ’ πονεί

Ε! ρωμαίικον παλληκάρ’,
πολεμά άμον λεοντάρ’
Πολεμά άμον λεοντάρ’
τη Πάφρας το παλληκάρ’

Νύχταν, ημέραν ογρασ̌εύ’
το μιλέτ’ν ατ’ να κουρταρεύ’
Νύχταν, ημέραν ογρασ̌εύ’
ψ̌ήα ατός να κουρταρεύ’
Τ’ άρματα ’κι ’α παραδί’
Και -ν- ατά ’κι ’α παραδί’,
το μιλέτ’ πολλά πονεί
το μιλέτ’ ατός πονεί

Ε! ρωμαίικον παλληκάρ’,
πολεμά άμον λεοντάρ’
Πολεμά άμον λεοντάρ’
και -ν- ατός ους ν’ αποθάν’