| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Μοναχοπαίδ’ αν αποθάν’ ν’ αηλί σ’ ατείντς που μέν’νε Ατείν’ καμίαν ’κι γελούν, έναν ζωήν θα κλαίνε Σην πόρτα μ’ εστάθες, Χάρε μ’, ντό ευτάς; και τ’ εμόν τ’ αρνόπον θέλτς να παίρτς και πας Και σα γειτονίας ντο δουλείαν έ͜εις; Πονεμένα ψ̌ήα έρχεσαι και καί͜εις Και σον άλλον κόσμον ’κ’ έρ’ται καλοκαίρ’ Πίσσα και σκοτίαν ήλιος ξάι ’κι παιρ’ Το γιαβρί μ’ εχπάστεν το μοναχοπαίδ’ Άφ’ς το παλληκάρι μ’ και -ν- έπαρ’ εμέν Το πουλόπο μ’ έτον τσ̌ιτσ̌έκ’ σον παρχάρ’ Άνοιξης κλαδόπον τρυφερόν βλαστάρ’ Εύκαιρον τ’ οσπίτι μ’ χωρίς το παιδί μ’ Πονεί το καρδόπο μ’ κλαίει ατον η ψ̌η μ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αποθάν’ | πεθαίνει | ||
| αρνόπον | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ατείν’ | αυτοί | ||
| ατείντς | αυτούς | ||
| άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
| γειτονίας | (γεν. εν.) γειτονιάς, (ον. πληθ.) γειτονιές | ||
| γιαβρί | μωρό, μικρό, παιδί | yavru | |
| δουλείαν | δουλειά | ||
| έ͜εις | έχεις | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έπαρ’ | (προστ.) πάρε | ||
| έρ’ται | έρχεται | ||
| εστάθες | στάθηκες | ||
| έτον | ήταν | ||
| εύκαιρον | (ουδ.) άδειο, αδειανό, (αρσ.) ανόητο, κουφιοκέφαλο | ||
| ευτάς | κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
| εχπάστεν | αναχώρησε, κίνησε για | ||
| θέλτς | θέλεις | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καμίαν | ποτέ | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλαδόπον | κλαδάκι, μτφ. απόγονος | ||
| μέν’νε | μένουν, απομένουν | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξάι | καθόλου | ||
| οσπίτι | σπίτι | hospitium<hospes | |
| παίρτς | παίρνεις | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| σκοτίαν | σκοτάδι | ||
| τσ̌ιτσ̌έκ’ | λουλούδι | çiçek | |
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αποθάν’ | πεθαίνει | ||
| αρνόπον | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ατείν’ | αυτοί | ||
| ατείντς | αυτούς | ||
| άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
| γειτονίας | (γεν. εν.) γειτονιάς, (ον. πληθ.) γειτονιές | ||
| γιαβρί | μωρό, μικρό, παιδί | yavru | |
| δουλείαν | δουλειά | ||
| έ͜εις | έχεις | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έπαρ’ | (προστ.) πάρε | ||
| έρ’ται | έρχεται | ||
| εστάθες | στάθηκες | ||
| έτον | ήταν | ||
| εύκαιρον | (ουδ.) άδειο, αδειανό, (αρσ.) ανόητο, κουφιοκέφαλο | ||
| ευτάς | κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
| εχπάστεν | αναχώρησε, κίνησε για | ||
| θέλτς | θέλεις | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καμίαν | ποτέ | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλαδόπον | κλαδάκι, μτφ. απόγονος | ||
| μέν’νε | μένουν, απομένουν | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξάι | καθόλου | ||
| οσπίτι | σπίτι | hospitium<hospes | |
| παίρτς | παίρνεις | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| σκοτίαν | σκοτάδι | ||
| τσ̌ιτσ̌έκ’ | λουλούδι | çiçek | |
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
