Ποντιακός Στίχος

Προβολή Τραγουδιού

Κατεβάστε τους στίχους σε PDF

Ο Γιάννες κι ο Ρδάκον

Ιστορία και Λαογραφία της ΣαντάςΙστορία και Λαογραφία της Σαντάς

Καλλιτέχνες: Στάθης Αθανασιάδης


Ο Γιάννες, ο Μονόγιαννες
κι ο μαναχόν ο Γιάννες
Ο Γιάννες επεπίρνιξεν
και σο πεγάδ’ επήεν
Εχτύπησεν τη μαστραπάν,
εγνέφισεν ο ρδάκον,
εξέβεν ρδάκος άγγελος
και θέλ’ να τρώει το Γιάννεν
-Καλώς, καλώς το πρόγεμα μ’,
καλώς το δελινάρι μ’!
Καλώς ντο τρώγω κι αγρυπνώ
και κείμαι και κοιμούμαι
-Άφ’ς-ι με, ρδάκον, άφ’ς-ι με,
άφ’ς με κάν’ πέντ’ ημέρας,
ας πάγω ’λέπω τον κύρη μ’,
έρχουμαι, ρδάκε, φά’ με
Πήγεν ο Γιάννες κι έργεψεν,
ο ρδάκον εθερέθεν
κι όντας τερεί το πέραν κιάν’
ο Γιάννες κατηβαίνει
-Καλώς, καλώς το πρόγεμα μ’,
καλώς το δελινάρι μ’!
Καλώς ντο τρώγω κι αγρυπνώ
και κείμαι και κοιμούμαι
-Παρακαλώ σε, ρδάκε μου,
άφ’ς με κάν’ πέντ’ ημέρας,
ας πάγω ξάι ’κι θ’ αργεύω,
ρυτά έρχουμαι φά’ με
Πήγεν ο Γιάννες κι έργεψεν
τ’ οφίδιν εθερέθεν
κι όντας τερεί το πέραν κιάν’
ο Γιάννες κατηβαίνει
-Άφ’ς-ι με, ρδάκε, άφ’ς-ι με,
θερίον, πέντ’ ημέρας
Παρακαλώ σε, ρδάκε μου,
Θεού παρακαλίας
Θέλω ν’ ελέπω τα χάταλα μ’,
δα̤τάχκουμαι την χ̌έραν,
ας πάγω ξάι ’κι θ’ αργεύω,
ρυτά έρχουμαι φά’ με
Πήγεν ο Γιάννες κι έργεψεν,
ο ρδάκον εθερέθεν
κι όντας τερεί το πέραν κιάν’
ο Γιάννες κατηβαίνει
Είχ̌εν τα χ̌έρι͜α τ’ πίσταυρα,
την γούλαν κρεμασμένον,
κι άλλ’ απ’ οπίσ’ ο κύρης ατ’
φτουλίζ’ τα γένι͜α τ’ κι έρ’ται,
κι άλλ’ απ’ οπίσ’ η μάνα του
καταματούται κι έρ’ται,
’ς όλτς απ’ οπίσ’ η κάλη του,
χρυσή καβαλαρέα
χρυσόν μήλον χ̌έρ’ ατης
παίζει και κατηβαίνει,
κατακαρδών’ τον Γιάννεν ατ’ς
και φοβερίζ’ τον ρδάκον
-Στον Θό σ’, στον Θό σ’, νε κόρασ̌ον,
τα γονικά σ’ απόθεν;
Ο κύρη μ’ ας σον ουρανόν,
η μάνα μ’ ας σα νέφι͜α,
τ’ αδέλφι͜α μ’ ’στράφτ’νε και βροντούν
κι εγώ γριλεύω ρδάκους
-Καθώς που λες και κόρασ̌ον,
άμε απόθεν έρθες,
ας έν’ ο Γιάννες αδελφό μ’,
η κάλη ατ’ η νύφε μ’,
τη Γιάννε τα μικρότερα
ας είν’ γυναικαδέλφι͜α μ’
Γλωσσάρι
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
άμε(προστ.) σύρε, πήγαινε
απόθεναπό που, από όπου
αργεύωαργώ
ατ’ςαυτής, της
άφ’ς(προστ.) άφησε
γούλανλαιμό gula
γριλεύωκατακλαδεύω, κατακόβω και ρημάζω, καταστρέφω
γυναικαδέλφι͜ακουνιάδοι/ες του άντρα
δα̤τάχκουμαιδίνω οδηγίες, κάνω διαθήκη
δελινάριδείπνο
εγνέφισενξύπνησε
εθερέθενεξαγριώθηκε
είν’(για πληθ.) είναι
ελέπωβλέπω
έν’είναι
εξέβενβγήκε, ανέβηκε
επεπίρνιξενσηκώθηκε πολύ πρωί, σηκώθηκε από ύπνο
επήενπήγε
έργεψενάργησε
έρθεςήρθες
έρ’ταιέρχεται
έρχουμαιέρχομαι
θερίονθηρίο
καβαλαρέακαβαλάρισσα
κάληη αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος
κατακαρδών’δίνει θάρρος, ενθαρρύνει
καταματούταικαταματώνομαι, θρηνώ μέχρι αιμορραγίας
κείμαικείτομαι, ξαπλώνω
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κιάν’και άνω, και εξής, και πέρα
κοιμούμαικοιμάμαι
κόρασ̌ονκορίτσι
’λέπω(ελέπω) βλέπω
μαναχόν(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
μαστραπάνμικρή μεταλλική, πήλινη ή και γυάλινη κανάτα maşrapa/maşraba
νέφι͜ασύννεφα
νύφενύφη
ξάικαθόλου
όλτςόλους
όνταςόταν
οπίσ’πίσω
παρακαλίαςπαρακάλια
πεγάδ’βρύση
πίσταυρασταυρωτά, χιαστί
πρόγεμαπρόγευμα
ρυτάγρήγορα, βιαστικά
’ς(ας) από
τερείκοιτάει
φά’(προστ.) φάε
φτουλίζ’μαδάω/ει πτίλον
χ̌έρ’χέρι
χ̌έρανχήρα
χάταλαμωρά, παιδιά ἀταλός

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2024

Τραγούδια: 9056 | Albums/Singles: 1426 | Συντελεστές: 1837 | Λήμματα: 15689
Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr