Ακεί πέρα σο ραχίν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αρχιμήδης Γεωργιάδης, Θόδωρος Παυλίδης

Ακεί πέρα σο ραχ̌ίν
είδα έναν έμορφον ψ̌ην
[Ωχ! αηλί εμέν!]
Και πώς θα ’φτάγω εγώ
ατό να γαντουρεύω;
[Ωχ! αηλί εμέν!]

Σ̌ισ̌ανένι͜ον κανάταν
εκράν’νεν και -ν- επέγ’νεν
[Ωχ! αηλί εμέν!]
Εκλώστεν σ’ εμέν μέρος,
εκάρφωσεν κι ετέρ’νεν
[Ωχ! αηλί εμέν!]

Τ’ οφρύδα̤ τ’ς είν’ γαϊτάνα̤
και τ’ ομμάτα̤ τ’ς μεϊτάνα̤
[Ωχ! αηλί εμέν!]
Τα κατσία τ’ς τσ̌ελίκια
και το πόιν ατ’ς φιντίκια
[Ωχ! αηλί εμέν!]

Ακεί πέρα σο ραχ̌ίν
στέκ’ έναν έμορφον ψ̌ην
[Ωχ! αηλί εμέν!]
Θα παίρ’ ατο σ’ οτσ̌άχι μ’
και θα ’φτάγ’ α’ εγώ γαρή μ’
[Ωχ! αηλί εμέν!]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
ακεί	εκεί
ατ’ς	αυτής, της
γαϊτάνα̤	έντεχνα πλεγμένα κορδόνια με τρεις μεταξωτές κλωστές (κοτσίδα) ή τέσσερεις (τεχρίλι), ή και μάλλινο ή βαμβακερό, που στόλιζε τα ρούχα στο κάτω μέρος των μανικιών και στον ποδόγυρο μτφ. όμορφα και λεπτά/καλαίσθητα	kaytan
γαντουρεύω	ξεγελάω, εξαπατάω, κοροϊδεύω	kandırmak
γαρή	σύζυγος, γυναίκα	karı
είν’	(για πληθ.) είναι
εκλώστεν	γύρισε, επέστρεψε
εκράν’νεν	κρατούσε
έμορφον	όμορφο
επέγ’νεν	πήγαινε, προχωρούσε, έφευγε
ετέρ’νεν	κοιτούσε
κατσία	πρόσωπο, μέτωπο
ομμάτα̤	μάτια
οτσ̌άχι	τζάκι	ocak
οφρύδα̤	φρύδια
παίρ’	παίρνω/ει
πόιν	ύψος, μπόι	boy
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
σ̌ισ̌ανένι͜ον	φιαλόσχημο/η	şişe
’φτάγ’	(ευτάγω) κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
’φτάγω	(ευτάγω) κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
ψ̌ην	ψυχή