Τα συνέλ’κα μ’ υπάντρεψαν

-Ντό έπαθες και νε κουτσ̌ή,
ευτάς και «νιάου-νιάου»
-Επέρανε το νισ̌αλή μ’,
ατώρα ντό θα ’φτάω;

Σος, νε κουτσ̌ή, ’κ’ εντρέπεσαι;
για κόψον τη λαλία σ’!
Θ’ ακούν ατο τα συνέλ’κα σ’,
φτουλίζ’νε τα μαλλία σ’

Τα συνέλ’κα μ’ υπάντρεψαν,
ελέπω και ζελεύω
Αούτο αέτσ’ ’κι ’ίνεται,
εγώ πα θα παντρεύω

Σος, νε κουτσ̌ή, ’κ’ εντρέπεσαι;
για κόψον τη λαλία σ’!
Θ’ ακούν ατο τα συνέλ’κα σ’,
φτουλίζ’νε τα μαλλία σ’

Μάνα, μάνα χαΐναινα,
μάνα πώς ’κι πονείς με;
Σ’ εγκαλιόπο σ’ ετράνυνα,
ατώρα ’κι νουνί͜εις με

Σος, νε κουτσ̌ή, ’κ’ εντρέπεσαι;
για κόψον τη λαλία σ’!
Θ’ ακούν ατο τα συνέλ’κα σ’,
φτουλίζ’νε τα μαλλία σ’

Μάνα, αν είσαι η μάνα μ’,
αν είμαι το παιδόπο σ’
Εδέβαν τα νεότητα μ’,
υπάντρεψον με οφέτος

Σος, νε κουτσ̌ή, ’κ’ εντρέπεσαι;
για κόψον τη λαλία σ’!
Θ’ ακούν ατο τα συνέλ’κα σ’,
φτουλίζ’νε τα μαλλία σ’

Νουνίζω, μάνα μ’, νουνίζω
και πώς να μη νουνίζω
Τα συνέλ’κα μ’ υπάντρεψαν,
εγώ πεκιάρτς γυρίζω

Σος, νε κουτσ̌ή, ’κ’ εντρέπεσαι;
για κόψον τη λαλία σ’!
Θ’ ακούν ατο τα συνέλ’κα σ’,
φτουλίζ’νε τα μαλλία σ’