Ο πονεμένον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανάκαλης, Χρήστος Παναγιωτίδης

Είμαι πονεμένος,
όι! ν’ αηλί εμέν
και πουγαλεμένος
κι έρημος
Έφαγα σα ξένα
εγώ τη ζωή μ’
Δίχως κύρ’ και μάναν,
δίχως συγγενείς
γυρίζω σα ξένα
καρίπ’κον πουλίν

Η καρδία μ’ μαύρον,
το κιφάλι μ’ χ̌ι͜όν’
Παίρω το σταυρόν σ’ ωμία μ’
άμον τον Χριστόν

Τα πολλά τα τέρτα̤
και τα βάσανα
και ντό άσ̌κεμα
εμέν εγέρασαν!
Χ̌ι͜όνι͜α και τιπία
εμέν εσ̌κέπασαν
Τη Χριστού τα βάσανα
εγώ επέρασα

Η καρδία μ’ μαύρον,
το κιφάλι μ’ χ̌ι͜όν’
Παίρω το σταυρόν σ’ ωμία μ’
άμον τον Χριστόν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
άσ̌κεμα	άσχημα
καρίπ’κον	ξένο, μοναχικό, φτωχό, ανήμπορο	garip/ġarīb
κιφάλι	κεφάλι
κύρ’	πατέρα
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
παίρω	παίρνω
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πουγαλεμένος	σκασμένος, βαριεστημένος, στενοχωρημένος	bunalma
τέρτα̤	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τιπία	χιονοθύελλες	tipi
χ̌ι͜όν’	χιόνι
ωμία	ώμοι