Ο στρατιώτης

Γράμμαν επέρεν τ’ ορφανόν
που έτον ση στρατείαν
«Εσέν, αρνί μ’, γλυκοφιλώ,
η μάνα σ’ η Μαρία»

Ε! ταχυδρόμε, έπαρ’ ’το
και άλλον δος το γράμμαν
σον στρατιώτην π’ αναμέν’
χαπέρα̤ ας ση μάναν

Τιδέν ’κι φέρ’νε οι αγγέλ’
ατείν’ ας σα ουράνια
Τ’ εμόν η μάνα πώς θα στείλ’
σ’ ορφανοπούλ’ ατ’ς γράμμαν;

Εγώ μανίτσαν ’κ’ έχω
σ’ αβούτ’ την κοινωνίαν
Σ’ άλλον τον λόχον δώστ’ α̤το,
έτον συνωνυμίαν