Ση Κουσπιδή καλόγερος

Ση Κουσπιδή καλόγερος,
ση Γέμουρα τσ̌οπάνος
Σ’ έρημον τη Λαραχανή,
τσ̌αχπίντς και τραγωδά̤νος

Τη νύχτα σίτα̤ τραγωδώ
εγώ το παλληκάρι
Σ’κώσον και σύρον το γιοργάν’
κι έπαρ’ το μαξιλάρι μ’

Το μαξιλάρι μ’ σίτα̤ ’παίρτς
μη δί’ς καν’νάν λαλίαν
Εγώ εσέναν ντ’ αγαπώ
’κι ’ξέρ’ α̤’ η γειτονία μ’

Εγώ εσέν εγάπεσα
κι άλλο πολλά ας σην υεία μ’
Κανείται ντ’ ετυρά̤νντσες με,
έσπρυναν τα μαλλία μ’