Τσ̌οπάνος έμ’ κι ερίαζα

Τσ̌οπάνος έμ’ κι ερίαζα
και -ν- αφκά κέσ’ σ’ ορμάνι͜α
Τα πρόγατα μ’ εβόσ̌κιζα
σα πράσινα χορτάρι͜α

Ορμάνι͜α κι ορμανόχ̌ειλα
δα̤βαίνω και σ̌υρίζω
και σα καλά τα παρχάρι͜α
τα πρόγατα μ’ βοσ̌κίζω

Και χ̌ίλι͜α αρνία ερίαζα
ση Σάντας τα ραχ̌ία
’πίν’να τα κρύα, άι! τα νερά,
’σύρ’να τη μαναχ̌ία

Για τ’ εσέν, πουλί μ’, ντ’ ελάστα
απάν’ κέσ’ σα ραχ̌ία
Κανείται, γιάβρου μ’, ντο έπα
και τα νερά τα κρύα