Aus Oenoë - Οι τρίοι ξένοι

Σα πρώτα τα ζαμάνι͜α ήσανε τρίοι νοματοί και ήσανε σ’ ένα ξένο χώρα και ’κ’ εξέρινανε την γλώσσαν τ’ εκεινέτερο. Ο ένας μοναχόν εξέρινε να ’λέγινεν «ογώ», ο άλλον «για ένα σακούλι ορβίθι» και ο τρίτον «εμέν ’κι ’ντρανάς;».

Αφότ’ επάγινανε, ηύρανε ένα σκοτωμένο και έφεραν ’τονα σο κονάκι. Σαν έφεραν ατον εκεί, ο γατήν ερώτησεν ατουνούς «τέμ εσκότωσεν ατόνα;». Ο πρώτον είπεν το εξέρινε, «ογώ»· ο γατήν ερώτησεν ατόνα «γιατί;». Ο άλλον πάλ’ είπε, «για ένα σακούλι ορβίθι». Εθύμωσεν ετότες ο γατήν και είπε να κρεμάνουν ατουνούς.

Σαν ήκουσεν ατο ο τρίτον, έφυγεν και εκρύφτεν σ’ έναν δενδρόν επίσου. Αφότι παίρουνε και πάνε τ’ άλλους για να κρεμάνουν ατουνούς, ο τρίτον, τέμ ήτονε επίσου σο δενδρό, είπεν απέσ’ σο νουν ατου «ας λέγω κι ογώ το λόγο μου και πέλκετ σών’ ατουνούς» και ευτύς εχούλιξεν «εμέν ’κι ’ντρανάς;». Εγέλασανε όλοι και είπανε «εσέναν πάλι ’ντρανούμε· έλα κι εσύ» και ευτύς επήραν εκρέμασαν κι εκείνονα.