Aus Trapezunt - Ο βασιλέας με το κέρατον

Επήεν επήεν¹, έτον είνας βασιλέας και απάν’ στο κιφάλ’ν ατ’ είχ̌εν έναν κέρατον. Ο μαύρον εντρέπουτον και καν’νάν ’κ’ έλεεν ατο. Μανάχον ας τον περπέρ’ν ατ’, π’ εξούριζεν κι έκοφτεν τα μαλλία τ’, ’κ’ επόρεσεν να κρύφτ’ α̤το κι όνταν έρθεν σιφτέν να κόφτ’ τα μαλλία τ’, είπεν ατον:
-Κά’ θα λέγω σε, άμα ωρι͜άσον καν’νάν λες ατο, κι αν ’κ’ έν’, κόφτω το κιφάλι σ’!
Ατός πάλ’ ο μαύρον,
-Χάσον!, είπεν, καμίαν λέγ’ ατο;
Αλλομίαν είπεν ατον ο βασιλέας:
-Αδαπάν’ στο κιφάλι μ’ έχω έναν κέρατον· απ’ εσέν ’κ’ επορώ να κρύφτ’ ατο. Άμα τέρεν, άλλο κανείς ’κι θα εξέρ’ α̤το.
Ατός πα όμνυσεν κι ορκίστεν πως καν’νάν ’κι θα λέει ατο. Άμα ο περπέρτς έτον είνας άθρωπος, ξάι μυστικόν ’κ’ εκράν’νεν. Πώς να φτάει να λέει ατο; Πώς να μη ευτάει; Επήεν έσκαψεν έναν κουίν κι εσήβεν αφκά στο χώμαν κι επάτεσεν κι εκούιξεν «Ο βασιλέας έχ̌’ κέρατον!» κι επεκεί επήεν εδήβεν. Αλλομίαν εκεί στο χώμαν, ούμπαν αφκά εσήβεν κι είπεν ατο, εφύτρωσαν από ’πάν’ στάχι͜α και ετράνυναν. Κι επεκεί εδήβανε παιδία απ’ εκεί κέσ’ και έκαψαν τα στάχι͜α κι εποίκανε τσιμπόνι͜α. Αλλομίαν έπαιζαν τα τσιμπόνι͜α κι ατά έλεγαν: «Ο βασιλέας έχ̌’ κέρατον! Ο βασιλέας έχ̌’ κέρατον!». Αλλομίαν έμαθεν ατο όλον η πολιτεία, έμαθεν κι ο βασιλέας πως όλ’ εξέρ’ν’ ατο και πως τα τσιμπόνι͜α λέγ’ν’ ατο. ’Σ σο μίαν έστειλεν κι επήρεν τον περπέρ’ν ατ’ και είπεν ατον:
- Αούτος ο λόγος ας στ’ εσέναν εξήβεν! Κανείς άλλος ’κ’ έξερεν ατο. Ελήγορα, πέ’ με πώς εποίκες και είπες ατο;
Ατός πα είπεν ατον:
-Αέτσ’ κι αέτσ’ εποίκα και εφύτρωσαν στάχι͜α και εποίκαν τσιμπόνι͜α τα παιδία και παίζ’νε και τα τσιμπόνι͜α λέγ’ν’ ατο.
Οτότε ο βασιλέας εσ̌άσ̌εψεν και είπεν ατον:
-Ατό του Θεού θέλημαν έτον· άμε δέβα στο καλό σ’!