Θαρρείς είσαι, πουλόπο μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κώστας Θεοδοσιάδης, Σοφία Παπαδοπούλου

Θαρρείς είσαι, πουλόπο μ’,
Καλανταρί’ δεντρόπον
Και με την ευωδία σου
θα τρως τ’ εμόν το ψ̌όπον

Την άνοιξην όντες ανθί͜εις
αμάραντα λουλούδα̤
Έλα να ζευγαρούμες -ε- 
άμον τα αγγελούδα̤

Να μη αφήντς έναν κλαδίν
να παίρ’νε ας σο δεντρόπον
Θα κλαίει και θα μαραίνεται,
πουλί μ’, τ’ εμόν το ψ̌όπον

Θα ’μπαίνω σην παχτσ̌έ σ’ απέσ’,
πουλί μ’, να ανταμούμες
Στεφάν’ ας σα τσ̌ιτσ̌έκια σου
θα ’φτάμ’ να στεφανούμες

Γεια σου, Κωστάκη, ας ση Πρασινάδα!
Σύρον το τοξάρι σ’!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αμάραντα	(επιστ. Helichrysum stoechas) τα αγριολούλουδα ελίχρυσος ο πολύτιμος
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανθί͜εις	ανθίζεις
ανταμούμες	ανταμώνουμε
απέσ’	μέσα
αφήντς	αφήνεις
δεντρόπον	δεντράκι
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
ζευγαρούμες	ζευγαρώνουμε
Καλανταρί’	(γεν.) Γενάρη
όντες	όταν
παίρ’νε	παίρνουν
παχτσ̌έ	κήπος, περιβόλι	bahçe/bāġçe
πουλόπο	πουλάκι
στεφανούμες	στεφανωνόμαστε
σύρον	(προστ.) σύρε, τράβα, ρίξε
τσ̌ιτσ̌έκια	λουλούδια	çiçek
’φτάμ’	(ευτάμε) κάνουμε, φτιάχνουμε
ψ̌όπον	ψυχούλα