Η κόρ’ παρχαροτσ̌ίτσ̌εκον

Η κόρ’ παρχαροτσ̌ίτσ̌εκον
[γιαρ, γιαρ, γιαρ]
εστόλτσεν τα γιαζία
[ωφ! ωφ! ωφ! ωφ!]
κι εγώ τσ̌οπάνος σο ραχ̌ίν
[γιαρ, γιαρ, γιαρ]
βοσ̌κίζω και τ’ αρνία
[ωφ! ωφ! ωφ! ωφ!]

Μανουσ̌άκι μ’, τουτουγιάνι μ’,
έλα, κόνεψον σο γιάνι μ’
Έλα, παραδείσ’ πουλίν
για τ’ εσέν θα εβγαίν’ η ψ̌η μ’⇋

Έλα, τρυγόνα, μετ’ εμέν
[γιαρ, γιαρ, γιαρ]
θα φάζω σε ματζίραν
[ωφ! ωφ! ωφ! ωφ!]
Σ’ αγιάζ’ μ’ αφήντς με μαναχόν,
[γιαρ, γιαρ, γιαρ]
τ’ εσόν θα έν’ το κρίμαν
[ωφ! ωφ! ωφ! ωφ!]

Μανουσ̌άκι μ’, τουτουγιάνι μ’,
έλα, κόνεψον σο γιάνι μ’
Έλα, παραδείσ’ πουλίν
για τ’ εσέν θα εβγαίν’ η ψ̌η μ’⇋

Απέσ’ σα ελατόκλαδα
[γιαρ γιαρ γιαρ]
τη φωλέα σ’ θα χτίζω
[ωφ! ωφ! ωφ! ωφ!]
Έλα, τρυγόνα μ’, μετ’ εμέν
[γιαρ γιαρ γιαρ]
το ψ̌όπο μ’ μη κλαινίζω
[ωφ! ωφ! ωφ! ωφ!]

Μανουσ̌άκι μ’, τουτουγιάνι μ’,
έλα, κόνεψον σο γιάνι μ’
Έλα, παραδείσ’ πουλίν
για τ’ εσέν θα εβγαίν’ η ψ̌η μ’⇋