Προβολή Τραγουδιού
Του στουδίτε τα μουράτι͜α |

Στιχουργοί: Νίκος Σωτηριάδης
Συνθέτες: Μπάμπης Κεμανετζίδης
Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Αναστάσιος Παρχαρίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης, Στάθης Παρχαρίδης
Απόψ’ είδα έναν όνερον καταμεσού σο θέρος Έρθεν έμπρι͜α μ’ ας σο πουθέν είνας στουδίτες γέρος Είπ’ εμέναν «Εγώ είμαι ο Πόντον, η πατρίδα! Έλα -ν- ας πάμε δείκω σε όσα τ’ ομμάτι͜α σ’ ’κ’ είδαν» Κι απέσ’ σον ύπνον το βαθύ σ’ ονείρου τη σκοτίαν Σ’ έναν τόπον ευρέθαμε ση μέσεν με το μίαν Δεξι͜ά, κάστρον χρυσόχτιστον λιβάδι͜α χλοϊσμένα Ζεβρι͜ά, μόνον χαλάσματα και καταματωμένα Σο κάστρον κόσμος μελισσεύ’ και μουχαπέτι͜α ’ίν’νταν και σ’ άλλο στούδι͜α άθαφτα απάν’ σο χώμαν κείνταν Τερεί δεξι͜ά, τερεί ζεβρι͜ά μοιρολογεί και κλαίει Σ’ εμέν μερέαν κλώσ̌κεται μονολογεί και λέει: «Τέρεν πώς έμ’ κι εφώταζα τσ’ ανατολής αστρόπον και τέρεν πώς ερήμαξαν αλλόθρησκοι τον τόπον!» -Απ’ εμέν πέει με γέροντα ντό θέλτς και ψαλαφάς; -Θέλω γι’ αούτο το κακόν εσύ πα κάτ’ να ’φτάς! Το αίμα μ’ να κρατείς ζωγρόν και τη γερὰ μ’ ταζέσσα Τα λώματα αδι͜άκλυστα τη θύμηση μ’ γερέσσα Να σπέρτς πατρίδας σπορικόν σου μιλετί’ τα κάρδι͜ας κι ατό τον μονοκέφαλον ζωγράφ’σον σ’ εμπροκάρδι͜α σ’ Ακρίτας ι-μ’ να ’ίνεσαι ση ψ̌ης ι-μ’ τα συνόρι͜α Να στείλς μακρά σον άκλωστον ατόν ντο βάλ’ συμπόδι͜α Κι αν δί’ κάποτε ο Θεόν να ξαναχτί͜εις το κάστρο μ’ και να εβγαίν’ σον ουρανόν και ξαν φωτάζ’ το άστρο μ’!
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αδι͜άκλυστα | που δεν έχουν ξεπλυθεί με νερό, άπλυτα | ||
άκλωστον | αγύριστο | ||
αούτο | αυτό/ή | ||
απάν’ | πάνω | ||
απέσ’ | μέσα | ||
αστρόπον | αστεράκι | ||
γερὰ | πληγή, τραύμα | yara | |
γερέσσα | γερή | ||
δείκω | δείχνω, καταδεικνύω | ||
δί’ | δίνει | ||
εβγαίν’ | βγαίνει | ||
είνας | ένας/μία | ||
έμ’ | ήμουν | ||
έμπρι͜α | μπροστά | ||
εμπροκάρδι͜α | τα στήθη, το μέρος έμπροσθεν της καρδιάς | ||
έρθεν | ήρθε | ||
ευρέθαμε | βρεθήκαμε | ||
ζεβρι͜ά | αριστερά | ||
ζωγράφ’σον | (προστ.) ζωγράφισε | ||
θέλτς | θέλεις | ||
θέρος | καλοκαίρι | ||
’ίνεσαι | γίνεσαι | ||
’ίν’νταν | γίνονται | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
καταμεσού | καταμεσής | ||
κείνταν | κείτονται, ξαπλώνουν | ||
κλώσ̌κεται | γυρίζει, επιστρέφει | ||
λώματα | ρούχα | λῶμα/λωμάτιον | |
μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
με το μίαν | μονομιάς | ||
μελισσεύ’ | θορυβεί, οχλαγωγεί (σαν σμήνος μελισσών) | ||
μερέαν | μεριά | ||
μέσεν | μέση | ||
μίαν | μια φορά | ||
μιλετί’ | φυλής, έθνους | millet | |
μουχαπέτι͜α | κουβέντες, φιλικές συνομιλίες, συνεκδ. φιλικές συνεστιάσεις (συνήθως μετά μουσικής) | muhabbet/maḥabbet | |
ξαν | πάλι, ξανά | ||
ξαναχτί͜εις | ξαναχτίζεις | ||
ομμάτι͜α | μάτια | ||
όνερον | όνειρο | ||
όσα | όσες φορές | ||
πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
πέει | (προστ.) πες | ||
πουθέν | πουθενά | ||
σκοτίαν | σκοτάδι | ||
σπέρτς | σπέρνεις | ||
σπορικόν | σπόρο | ||
στούδι͜α | οστά, κόκκαλα | ὀστοῦν~οστούδιον | |
στουδίτες | οστέινος, κοκκαλιάρης | ὀστοῦν~οστούδιον | |
συμπόδι͜α | εμπόδια | ||
συνόρι͜α | σύνορα | ||
ταζέσσα | φρέσκια, ζεστή | taze/tāze | |
τερεί | κοιτάει | ||
τέρεν | (προστ.) κοίταξε | ||
τσ’ | (ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός; | ||
’φτάς | (ευτάς) κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
φωτάζ’ | φωτίζει, λάμπει | ||
ψαλαφάς | ζητάς, αιτείσαι | ||
ψ̌ης | ψυχής |